Friday, August 19, 2011

ჯულიეტა მაზინა - ,,ჩარლი ჩაპლინი კაბაში"

ჯულია ანა მაზინა დაიბადა 1921 წლის 22 თებერვალს სან-ჯორჯო დი პიანოში (იტალია),მასწავლებლისა და მოსამსახურის ოჯახში.სკოლის დამთავრების შემდეგ უმაღლესი განათლების მისაღებად გააგზავნეს რომში დეიდასთან.მან რომის უნივერსიტეტში ჩააბარა და უახლესი ლიტერატურის მასწავლებელი გახდა.მაზინა სტუდენტურ ექსპერიმენტალურ თეატრში თამაშობდა,საიდანაც მიიწვიეს თეატრ კვირიონოში.ის მისი პროვინციული აქცენტის მოსაცილებლად საკმაოდ დიდხანს მუშაობდა რადიოში.
ფელინიმ მაზინას ხმა საკვირაო რადიოსადგურში ,,ჩიკო და პოლინაში“ გაიგონა.ჯულიეტას ფელინიმ მალევე დაურეკა,უთხრა,რომ ფილმის გადაღებას აპირებდა და შეხვედრა შესთავაზა,შეხვედრა შედგა...ეს 1943 წელს მოხდა,ფელინი 23 წლის იყო,ხოლო ჯულიეტა 21-ის.თავდაპირველად ფელინის გამხდარი და სუსტი გარეგნობის ჯულიეტა არ მოეწონა,მიუხედავად ამისა მალე დიდი სიყვარულის ისტორია დაიწყო და მათ იმავე წლის 30 ოქტომბერს იქორწინეს.ფედერიკოს თხოვნით ჯულია ჯულიეტა გახდა.მათ შვილი არ ჰყოლიათ.მაზინა პირველი ფეხმძიმობისას კიბიდან ჩამოვარდა და მუცელი მოეშალა,ხოლო მეორე მცდელობაც ტრაგიკულად დასრულდა-ახალშობილი ორ კვირაში გარდაიცვალა.ამან ფელინი და მაზინა კი არ დააშორა,პირიქით უფრო შეაკავშირა.
 
მაზინა კინომ გაიტაცა,მაგრამ პროდიუსერებისთვის ის სასურველი კანდიდატურა არ აღმოჩნდა.მიუხედავად იმისა,რომ ფელინი სცენარებს ძალიან ხშირად წერდა,ძალიან დიდხანს არცერთი მათგანი არ აღმოჩნდა თავისუფალი ჯულიეტასთვის.
როგორც იქნა მან როლი მიიღო ალბერტო ლატუადას ფილმში ,,სიბრალულის გარეშე“ 1947 წ.მან ტრაგიკომიკური მეძავის მარჩელას სახე შექმნა.ფილმი ვენეციის კინოფესტივალზე აჩვენეს.მას ,,ვერცხლის ლენტის“ ჯილდო გადასცეს.
მაზინამ კიდევ ერთი,,ვერცხლის ლენტა“ 1951 წელს ფელინის ფილმში ,,ვარიეტეს შუქურაში“ მოგზაური მსახიობის როლის შესრულებისტვის გადასცეს.კინოკრიტიკოსები მას წარმატებულ კარიერას უწინასწარმეტყველებდნენ,მაგრამ პროდიუსეები ძველებურად ეპიზოდურ როლებს სთავაზობდნენ.ძალიან დიდი კამათის შემდეგ პროდიუსერები:კარლო პონტი და დინო ლაურენტისი დათანხმდნენ ფილმისთვის ,,გზა“ ჯულიეტა გადაეღოთ.


1954 წელს ფილმ ,,გზაში“ დაიბადა ლეგენდარული მსახიობი ჯულიეტა მაზინა.მან ამ ფილმში მოხეტიალე ცირკისთვის მიყიდული გოგონა ჯელსომინა განასახიერა.ტრაგიკომიკური სახე და მისი უძირო ღიმილი არ შეიძლება წაგეშალოს მეხსიერებიდან,როცა ამ ფილმს ნახავ.ის გენიალურია,ალბათ გენიალურზეც უფრო მეტი.
ამ ფილმის შემდეგ მაზინას წარმატებამ და აღიარებამ იტალიის საზღვრები გაარღვია და მთელ მსოფლიოს მოედო.მას კინოკრიტიკოსები-,,ფელინის მუზას“ , ,,ჩარლი ჩაპლინს კაბაში“ და კიდევ უამრავი დასაფასებელი ეპითეტებით ამკობდნენ.საკმაოდ მცირე იყო მისი როლი ფელინის მომდევნო ნმუშევარში ,,თაღლითობა“ სადაც მხატვრის მზრუნველი ცოლის როლი განასახიერა.
1957 წელს ითამაშა ,,კაბირიას ღამეებში“  სადაც ისევ მეძავის როლი განასახიერა,მას ეს როლი ძალიან მოსწონდა და ამ როლისათვის მან უამრავი ჯილდო მიიღო.ჯულიეტას და ფელინის დებიუტი ჰოლივუდში წარმატებული აღმოჩნდა.ჯულიეტას ბევრი არ უთამაშია,მაგრამ რაც ითამაშა საკმარისია,იმისთვის,რომ მის გენიალურობაში ეჭვი არ შეიტანო.
 
1957 წელს ასევე ითამაშა ,,ფორტუნელაში“, ხოლო 1958 წელს ითამაშა ბნრენატო კასტელანის ფილმში ,,ჯოჯოხეთის ქალაქში“ არანაკლებ მასზე გენიალურ და საოცარ მსახიობ ანნა მანიანისთან ერთად,მაგრამ ამ ფილმს დიდი რეზონანსი არ მოჰყოლია.ჰოლივუდმა მაზინას 5 წლიანი კონტრაკტი შეათავაზა,მაგრამ მან ამ შემოთავაზებაზე უარი განაცხადა,მიზეზი ფედერიკო იყო.მას არ შეეძლო ესოდენ დიდი ხნით განშორებოდა მისი ცხოვრების ყველაზე დიდ სიყვარულს და მამოძრავებელ ძალას.
1965 წელს ფილმი ,,ჯულიეტა და სუნამო“ საგანგებოდ მისთვის შეიქმნა,აქ ის მოტყუებულ და დამცირებულ ცოლს თამაშობდა.რეალობაში მას ასეთი ქალები სძულდა.
1973 წელს ტელესერიალ ,,ელეონორაში“ გადაიღეს,ხოლო 1976წ.-,,კამილაში“.მან საკმაოდ ბევრ ფილმზე თქვა უარი საკუთარი პრინციპების გამო.ის 27 ფილმშია გადაღებული,მათგან შედევრი 11-ია,7 ფელინიმ გადაიღო და აქედან მხოლოდ 4 ფილმში განასახიერა მთავარი როლი.

მაზინამ და ფელინიმ ერთად 50 წელი იცხოვრეს,მათი ბავშვები მათივე ფილმები იყვნენ.ჯულიეტა მათ ოჯახზე წერდა: ,,მე და ფედერიკოს ვერაფრით დაგვარქმევთ ოჯახს,არც მემკვიდრე,არც ახლო ნათესავები...ჩვენ უფრო წყვილი ვართ,ორი ადამიანი,რომელნიც ურთიერთშეთანხმებულად,ერთად ცხოვრობს.მაგრამ უნდა გამოვტყდე,ძველებურად სხვადასხვაგვარები დავრჩით,მე ლაპარაკი მიყვარს ის კი სიტყვაძუნწია,მე მოგზაურობა მიყვარს ის კი ვერ იტანს,მე სიამოვნებით ვუსმენ მუსიკას,მას კითხვა ურჩევნია.ხშირად მეკითხებიან,როგორ ვცხოვრობ გენიოსთან ერთად,მე კი ვპასუხობ,სულელთან გამიჭირდებოდა ცხოვრება-მეთქი.და მაიც,რაღაცა გვაერთიანებს,თუნდაც,შინ გატარებული წყნარი კვირადღე და სანახაობისკენ ლტოლვა.ჩვენ ხალისით ვმუშაობთ ერთად,თუმცა ისიც უნდა ვთქვა,მასთან გადაღება გაცილებით მიჭირს,ვიდრე ნებისმიერ სხვა რეჟისორთან".
1994 წლის 23 მარტს ჯულიეტა მაზინა ძილში მიიცვალა,ხოლო ერთი წლით ადრე 1993 წლის 31 ოქტომბერს ფელინი გარდაიცვალა,ერთი დღით ადრე კი მათ ქორწინების 50 წელი შეუსრულდათ.
კინემატოგრაფში რაღაც დიდი დასრულდა...

Sunday, July 17, 2011

ანნა მანიანი,როგორც ,,Mamma Roma“

ანნა მანიანი უდიდესი იტალიელი მსახიობია.ის პირველი იტალიელი ქალია,რომელმაც ,,ოსკარი“ მოიპოვა.

ანნა 1908 წელს დაიბადა.მამა ეგვიპტელი ყავდა,დედა კი იტალიელი.ის ორგზის მიტოვებული აღმოჩნდა ჯერ მამის მიერ,შემდეგ კი დედისგან.მას დედის მშობლები ზრდიდნენ რომში.სკოლის დამთავრების შემდეგ ის საცხოვრებლად სან-რემოში გადავიდა,სადაც კლუბში მღეროდა.იქ მანიანიმ იტალიელი რეჟისორის ჯოფრედა ალექსანდრინის ყურადღება მიიპყრო.ის ტრადიციულ ვარსკვლავურ სტანდარტებში არ ჯდებოდა:მას ძალიან სპეციფიკური გარეგნობა ქონდა.ის საკმაოდ დაბალი და მსუქანი იყო.მას ხშირად უსიცოცხლო გამომეტყველება ჰქონდა.ის არ ისწრაფვოდა მარადიული ახალგაზრდობისაკენ.მანიანი არ მალავდა დარდს და ნაოჭებს.მან თითოეული მისი ნაოჭი მის სამკაულად აქცია.

1938 წელს ითამაშა ტრაკანოვის როლი მარიო სოლდატის ფილმში,თუმცა მას 20-იან წლებში თეატრში უფრო უმართლებდა ვიდრე კინოში,სადაც მას მხოლოდ ეპიზოდურ როლებს სთავაზობდნენ.მისი პირველი მთავარი როლი იყო დე სიკას ფილმში ,,ტერეზე-პარასკევს“.


მას გასაოცარი ხმის ტემბრი ჰქონდა და ეს მისმა ყოფილმა მეუღლემდა უდიდესმა რეჟისორმა რობერტო როსელინიმ აღმოაჩინა.მანიანის პლასტიკა და ხმის ტემბრი როსელინიმ შესანიშნავად წარმოაჩინა მის ეპოქალურ ფილმში ,,რომი ღია ქალაქი“ (ეს ფილმი 1945 წელს გამოვიდა და ითვლება იტალიური ნეორეალიზმის დასაწყისად).ფილმის გამოსვლისთანავე მანიანის თავს დაატყდა საყოველთაო აღიარება.მან ამ ფილმში ითამაშა ფეხმძიმე ქვრივის როლი,რომელიც ტრაგიკულად ამთავრებს სიცოცხლეს რომში შემოჭრილი ნაცისტების მიერ.მისი სიკვდილის სცემა აღიარებულლია სამსახიობო ხელოვნების მწვერვალად მსოფლიო კინემატოგრაფიაში.ანნა მანიანი ამ ფილმმა იტალიური ნეორეალიზმის სახედ აქცია.

დიდი სკანდალი მოყვა მის შემდეგ ნამუშევარს როსელინის ფილმში ,,საყვარელი“,სადაც მან გლეხი ქალის როლი ითამაშა,რომელსაც გამვლელი აუპატიურებს (გამვლელის როლს თამაშობს ფედერიკო ფელინი).ასევე აღსანიშნავია 50-იან წლებში ლუიჯო ზამპას ფილმში ,,დეპუტატი ანჯელინა“-ში მის მიერ განსახიერებული როლი,რომელმაც მას ვენეციის კინოფესტივალის პრიზი მოუტანა.

როსელინისთან ურთიერთობის გაწყვეტის შემდეგ ის დიდი წარმატებით თანამშრომლობს ვისკონტისთან და რენუართან.განუმეორებელია გენიალური მსახიობი ლუკიანო ვისკონტის ფილმში ,,ულამაზესი“.როსელინიმ მანიანთან დაშორების შემდეგ მალევე ცოლად ინგრიდ ბერგმანი შეირთო და ანა მანიანი ამის შემდეგ გამუდმებით ცდილობდა დაემტკიცებინა,რომ ის ბერგმანზე დიდებული მსახიობი იყო და მან ეს შეძლო.მან ეს არამარტო ბერგმანთან დაკავშირებით დაამტკიცა,არამედ მთელ მსოფლიოს დაუმტკიცა,რომ ის საუკეთესოა.


50-იანი წლების შუაში იტალიურმა ნეორეალიზმმა განიცადა კრიზისი და ამიტომ ის თანხმდება ჰოლივუდიდან შემოთავაზებებს.დრამატურგმა ტენეს უილიამმა მისთვის დაწერა პიესა ,,ვარდის ტატუ“,მაგრამ მან ინგლისური ენის ცუდად ცოდნის გამო უარი თქვა ბროდვეიზე ეთამაშა,თუმცა კინოვერსიაზე გადაღებას დასთანხმდა,რამაც მას ,,ოსკარი“ მოუტანა.ის ,,ოსკარების“ ცერემონიალს არ დაესწრო,იმ მოტივით,რომ ფიქრობდა პრიზს ის ვერ დაიმსახურებდა,მაგრამ შეცდა,პრიზი მას მიანიჭეს და ეს მანიანის იტალიელმა რეპორტიორმა გააგებინა,როდესაც გვიან ღამით დაურეკა და არსებული ინფორმაცია შეატყობინა უდიდეს მსახიობს.ანნამ დიდხანს ვერ დაიჯერა არსებული რეალობა...ოცნება ასრულდა იტალიური კინოს სახე ოკეანისგაღმაც აღიარეს.ამას მოყვა 1957 წელს რეჟისორ ჯორჯ კიუკორის ფილმი ,,ველური ქარი“,რამაც ის ჰოლივუდში დააბრუნა და ამ როლისთვის ის კიდევ ერთხელ წარადგინეს ,,ოსკარზე“,მაგრამ ამჯერად ,,ოსკარი“ მას არ ერგო.

კრიტიკოსების აზრით ანნა მანიანი არასდროს თამაშობდა კამერის წინ,ის უბრალოდ ყოველთვის საკუთარ თავს განასახიერებდა.მიუხედავად მისი დიდი წარმატებისა თეატრში,ის მაინც დარჩა ისტორიაში,როგორც მეოცე საუკუნის უდიდესი კინომსახიობი ქალი,რომელიც ,მართალია ეკრანზე საკუთარ თავს თამაშობდა,მაგრამ არასდროს არ განმეორებულა-მისი სიდიადე მის უბრალოებაშია.



მისი გვიანდელი როლებიდან აღსანიშნავია პიერ-პაოლო პაზოლინის 1962 წელს გამოსული ფილმი ,,მამა რომა“ -მანიანი აქ ახალ ამპლუაშია,ის რომაელი მეძავის როლს განასახიერებს.მან შეუძლებელი შეძლო,შვილის ბედნიერებისთვის მებრძოლი მეძავი ქალი,რომის სიმბოლოდ გადააქცია.ის ამ როლით განადიდეს საბჭოთა კავშირში,რუსეთს ის 1965 წელს ეწვია.

ის სიცოცხლის უკანასკნელ წლებში უარს ამბობდა შეთავაზებულ როლებზე.კრიტიკოსები ამას ორი მიზეზით ხსნიდნენ:პირველი ის,რომ მან ვერ გაითავისა ფერადი კინოს ესთეთიკა და მეორე ის,რომ მას არ უნდოდა ხანდაზმული ადამიანების თამაში,საკუთარ კლასიკურ იმიჯს უფრთხილდებოდა.

ანნა მანიანი რომის სიმბოლო გახა არამარტო პაზოლინისთვის,არამედ ფედერიკო ფელინისთვისაც.მისი ფილმი ,,რომი“,რომელიც 1972 წელს გამოვიდა,უკანასკნელი ნამუშევარი აღმოჩნდა გენიალური მსახიობისთვის.ის ბოლო პერიოდში ავადმყოფობდა.მას კუჭქვეშაჯირკვლის კიბოს დიაგნოზი დაუსვეს,ის ,,რომის’ პრემიერიდან რამდენიმე თვეში 1973 წლის 26 სექტემბერს 65 წლის ასაკში გარდაიცვალა.


ანნა მანიანი მთელმა რომმა გააცილა უკანასკნელ გზაზე.ქალაქი პარალიზებული იყო-არაფერი არ მუშაობდა.იტალიელები მის ცხედარს მიაცილებდნენ და დიდი სიყვარულის და სითბოს ნიშნად ჩუმად იმეორებდნენ ,,მშვიდობით,ნანარელა!“:..
მას ეს სახელი იტალიელებმა მათი მისდამი უდიდესი სიყვარულის გამოხატვის ნიშნად შეარქვეს.ის დაკრძალულია როსელინების საგვარეულო სასაფლაოზე,ის გარდაცვალებამდე რამდენიმე წლით ადრე შეურიგდა რობერტო როსელინის.

მანიანი იტალიელების სიმბოლოა.ის მათთვის იყო ,,ნანარელა“, ,,მამა რომა“ და უბრალოდ ქალი,რომელიც იყო იტალიელი ქალის სახე მსოფლიო კინემატოგრაფიაში.